lut 14
13
Jest wiele mechanizmów i przyczyn, które powodują, że uzależniamy się od różnych substancji czy zachowań.
W tej prezentacji poznasz jeden z takich mechanizmów razem z 2 wskazówkami, które pomogą Ci go przerwać. Zapraszam!
Jeśli prezentacja Ci się podobała i Twoim zdaniem warto, żeby inni też mieli do niej dostęp, kliknij proszę:
Link do filmiku wspomnianego w prezentacji:
Damianie, jesteś naprawdę wspaniały. Dzięki, że jesteś i dzielisz się z nami swoją cenną wiedzą 
Dziękuję, że Wy jesteście 
Damian, jak zawsze konkretnie i rzeczowo Filmik zmusił mnie też do pewnej refleksji…
W prezentacji powiedziałeś, że wyjściem z takiego błędnego koła jest uświadamianie sobie, do czego to wszystko doprowadzi (tak jak jest to w prezentacji). Czy nie masz wrażenia, tak patrząc szerzej na tematy związane z naszymi emocjami, nawykami i umysłem, że znaczna część rozwiązań sprowadza się do tego, że „nie mamy czasu” dla siebie. Nie mamy czasu posiedzieć „sam ze sobą” i dojść do pewnych wniosków (nie wszyscy by oczywiście osiągnęli super rezultaty, ale pewnie więcej ludzi niż teraz). Cały czas dostarczamy sobie bodźców, które zagłuszają nasze wewnętrzne „głosy”. Ciągle telewizor, radio, portale społecznościowe, rozmowy o „niczym”; same bodźce z zewnątrz i jesteśmy przez to głusi na rozwiązania, które są w nas… Co o tym sądzisz?
Na pewno taka chociaż chwila refleksji to niezbędny początek każdej zmiany, jednak jeśli pytasz mnie o osobiste wrażenie, to samo to wydaje mi się zdecydowanie za małym krokiem. Owszem – niezbędnym, ale zazwyczaj niewystarczającym. A telewizja, portale społecznościowe itd. jak najbardziej mają swój udział, ale przez to, że są tzw. super stymulatorami (nie wiem jak się to tłumaczy, chodzi o coś co jest określane po angielsku mianem „supernormal stimulus”). Będę o tym robił jeszcze prezentację, ale mówiąc teraz w skrócie: nasze umysły nie są „domyślnie” przystosowane do radzenia sobie z tego typu super stymulatorami – musimy włożyć świadomy i dobrze ukierunkowany wysiłek by im się efektywnie opierać.
Ciężko to wyjaśnić w komentarzu… będzie o tym prezentacja
Już się nie mogę doczekać
Damianie a czy mógłbyś podawać książki (jeśli z takich korzystałeś) np. w opisie? Niektóre tematy są dla mnie bardzo ciekawe i chciałbym je zgłębić, a niestety na rynku jest tak dużo książek (część z nich wyjątkowo niemerytorycznych), że ciężko wybrać coś wartościowego…
Damianie, ŚWIETNA PREZENTACJA !!!
odnośnie „stymulatorów” TV np.; swego czasu, kiedy był
atak na WTC, moja córka miała 5 lat, a ja bardzo chciałam oglądać
w tv co się dzieje.., nie mogłam jej jednak zabronić oglądać ze mną.
Po jej pytaniu „czy na nasz dom też może spaść samolot”, uruchomiło się we mnie przeświadczenie, że w całej tej strasznej tragedii…jaką OGLĄDAMY jest bodziec do rozmowy.., której wogóle by nie było. I tak, od tamtej pory.., zaczęłam znajdywać te bodźce (czasem nawet…prowokować, podrzucać) do różnych tematów,
zwłaszcza tych trudnych. Tematy kontrowersyjne, często w mediach komentowane mogłam jej też przetłumaczyć jak ja je rozumiem. Te bodźce …sama wyłapywała ( np. parada rówmości w dzienniku…a ona ” mamo, a co to jest „gej” – masz 3 sek. żeby odpowiedzieć…bo zainteesowanie znika.. i więcej może nie być „okazji”)
Przyznaję się szczerze… nie zrozumiałem o czym do mnie napisałaś
Dzięki za tę prezentację, dużo mi ona dała gdyż jestem akurat podczas swojej pierwszej sesji i zwykle byłam dobra w nauce jednak teraz nie wychodzi mi to tak jakbym chciała, dokładniej grozi mi wywalenie z uczelni bo nie umiem zaliczyć jednego egzaminu. Za pierwszym razem byłam tak pewna siebie że zdam że obalałam z wielkim hukiem i na drugi termin niemal że się nie przygotowałam bo czułam straszne rozczarowanie, uważałam że mam czas i póki to rozczarowanie nie minie to nie będę się uczyć, skończyło się to z wiadomym skutkiem.
Ostatnio trafiłam na Twoją technikę pomarańczy i postanawiam ją wypróbować teraz, wziąć się w garść i nie dać wywalić z uczelni Dzięki wielkie, czekam na tą prezentację dotyczącą stresu też będzie dla mnie bardzo pomocna! 
Rok 2014 i seria naprawdę świetnych prezentacji
Obejrzałem i przyszedł mi do głowy jeden wniosek.
Praktycznie cały mózg jest jakby zaprogramowany na nieświadomym poziomie i działa schematycznie.
Odkrywanie po kolei tych wszystkich mechanizmów pokazuje jakie są zależności pomiędzy nimi i jakie świadome zachowania/otoczenie wpływa na wiele mechanizmów na raz.
Wtedy kiedy pojawia się u jakiejś osoby problem (czy to z samodyscypliną, czy jakimkolwiek innym zachowaniem) można spojrzeć na to z nawet kilkunastu perspektyw i dobrać dla niej działanie które realnie pomaga w szybkim tempie.
Już samo obejrzenie po kolei wszystkich Twoich prezentacji tyle daje
Ależ proszę – bardzo się cieszę
Witam, proponuję abyś w przyszłości zorientował się co to tak naprawdę miłość i zrobił stosowną prezentację. Chodzi mi o „zaiskrzenie”, fenyloetyloamina, dopamina itd…Bo wszystko co się dzieje to hormony. Ewolucja w ten sposób dąży do łączenia osobników o możliwie najjróżniejszym genomieprzez zauroczenie, potem jest przywiązanie. Więc temat zostawiam Tobie do opracowania
Ciekawe… chociaż jako zakochany (i świadomie kochający) mąż nie jestem pewny czy chcę zaglądać tak bardzo pod maskę tego uczucia Nie widzę zbytniego waloru praktycznego, chociaż temat na pewno byłby ciekawy.
Miło mi Dzięki, że się tym podzieliłeś
Dzięki
Jacieżpierdziele! normalnie straszne, ale tak właśnie to działa 
(( dokładnie tak, własnie tak – przynajmniej w moim przypadku. I w sumie kiedy zaczynam nowe postanowienie, już z góry wiem jak ono się zakończy, kiedy zwątpię. To jest właśnie ten mechanizm! Dzięki Damian, naprawdę wielkie dzięki! Twoje prezentacje mocno do mnie przemawiają. Czasami nie mogę uwierzyć, że pewne rzeczy, czy też zachowania, z którymi borykamy się niekiedy nawet latami są tak beznadziejnie schematyczne i proste w „obsłudze”. A wiem, że są, że można temu zaradzić, gdyż jestem po coachingu – sesja, a raczej po – mega mną wstrząsnęła W każdym bądź razie Twoje prezentacje, jak już wspomniałam mocno do mnie przemawiają, narzędzia bardzo praktyczne, to wykorzystam również przy kolejnej (zapewne nieuniknionej) „załamce” w postanowieniach, dzięki
Do usług Bardzo się cieszę, że Ci się podobało
Ha! co za paradoks – poczucie winy wzmacnia zachowanie którego dotyczy. Dzięki za ten wpis, bo o tym nie miałem pojęcia
wow, damian tą prezentacją pomogłeś mi odkryć kolejny brakujący fragment układanki.
BRAAWO!!! idziękuję
czyli najlepiej po prostu nie miec poczucia winy pewnie dlatego wóda tak uzależnia, bo wypłukuje te magnezy i inne, a potem człowiek na drugi dzień ma kaca moralnego i podobne uczucie do poczucia winy nawet jeśli nie ma sobie nic za złe.. niby nie czuje się winny czegokolwiek bo nic sobie nie obiecywał i niby nic sie złego nie wydarzyło, a mimo wszystko często człowiek czuje sie na drugi dzień jakby coś odp…dolił. w takim razie może to dlatego grzyby nie uzależniają.. po nich nie ma poczucia winy na drugi dzień za to jest uczucie ogólnego zrozumienia i przebaczenia (wszystkim, także sobie).
